Eenzame uren

Is hardlopen meer dan een optelsom van tijd, afstand en spiermassa? Jolanda Linschooten, beroepsavonturier, vraagt zich dat af in haar boek Eenzame uren. Ze nam zich voor om in 2011 een lopersqueeste aan te gaan om te kijken of ze haar vraag kon beantwoorden door het lopen van enkele ultralopen. Waarom loop ik hard? Een vraag die Robin Harvie zich in zijn boek, Why we run, ook stelt. Dat boek, in het Nederlands vertaalt als Gek van hardlopen was ik aan het lezen toen het boek van Jolanda Linschooten op de mat lag. Ik was al dagen bezig mij door het boek van Harvie heen te worstelen. Ik heb altijd een beetje moeite met zulke vragen. Ik stel ze af en toe zelf ook wel, maar meestal op driekwart van een moeizame ultraloop. En dan in de trant van “wat doe ik hier in hemelsnaam.” Harvie haalde er zoveel zaken bij dat ik geregeld het boek moest wegleggen omdat het mij niet raakte.

Ik heb het afgelopen jaar, het jaar van haar zoektocht, Jolanda als ultraloopster een beetje mogen leren kennen. Niet eentje van het soort dat maar wat aanrommelt maar iemand die heel gedegen zich met haar races bezighoudt. Wedstrijdvoorbereiding, trainingen en voeding, alles wordt door Jolanda serieus genomen, en zie, de resultaten zijn er dan ook naar. Jolanda Linschooten kiest voor de romantiek van het ultralopen: de eenzame uren van de trail. Maar naast die romantiek wilt ze ook gewoon winnen.

Hardlopen – en zeker langer dan de marathon – is geen therapie die onze kwaaltjes heelt.

Het is keihard werk, het vereist een minutieuze voorbereiding en staalharde discipline. Erover schrijven is gemakkelijk. Je kunt alle pijn weglaten en het zo mooi maken als je wilt. Je kunt jezelf naar de heldenstatus schrijven. Erover praten is nog makkelijker: alles wat je ooit zou willen doen is zo gezegd. Maar in het doen ligt de ware kunst. Daarom durfde ik dit boek alleen te schrijven tijdens een jaar van intensieve loopavonturen. Een jaar waarin meer loopuren dan schrijfuren zitten. En dan nog ben ik huiverig voor de afgrond tussen schrijven en lopen want hoe je het ook bekijkt: schrijven gebeurt in de comfortzone terwijl langeafstandslopen ver daarbuiten plaatsvindt.

Ik geloof niet in gewoon maar gaan en zien waar het schip strandt met de achterliggende gedachte dat ultralopen toch voor 80% een mentale kwestie is. Dan wordt hardlopen teveel een domme lijdensweg. Dom, omdat het te vermijden is, een groot deel van die pijn. In tegenstelling tot wat wel beweerd wordt (namelijk dat je door de pijn heen moet en dat pijn zo fijn is) heb ik altijd ervaren dat het heerlijk is om pijnvrij te lopen. Inderdaad: ‘Running is a skill’ en die vaardigheid moet je trainen. Hoe beter ik ben voorbereid, hoe meer ik onderweg in staat ben te genieten. En echt hard te lopen in plaats van te strompelen.

Om haar vraag te beantwoorden spreekt ze met lopers, met trainers en sportpsychologen. Ze traint hard in de duinen van Schoorl en kiest haar trainingswedstrijden op plaatsen waar je haar niet verwacht. Ze loopt mee in het lange lint van hardlopers in alle maten en soorten tijdens de Halve van Egmond, ze start in Davos om de 78 kilometer lange Swiss Alpine te lopen. Dat alles om haar vier hoofddoelen van 2011 goed te kunnen verwezenlijken. Vier bijzondere doelen. Ze loopt in april de 250 km lange meerdaagse loop door de Sahara, de Marathon des Sables. In juni staat de Bob Graham Round op het programma. Tweeënveertig pieken, 105 km, in het Lake District in 24 uur hardlopend bedwingen. Solo, met niet meer dan vier keer een kort moment waar haar man Frank van Zwol haar voorziet van wat schone kleren, eten en mentale steun. Het sportieve hoogtepunt is eind augustus in Chamonix, als Jolanda Linschooten de Ultra-Trail du Mont-Blanc / TDS weet te winnen, een wedstrijd van ruim 110 kilometer met zevenduizend hoogtemeters. Het vierde doel vindt plaats in de Indische oceaan, op het Franse eiland La Réunion.

In september krijgt Jolanda Linschooten de gelegenheid om te starten in het oranje om deel te nemen met het Nederlands team op de het EK / WK 100 kilometer in Winschoten. Ze weet in die wedstrijd, net twee weken na de UTMB, Nederlands kampioen te worden!

Jolanda Linschooten weet door haar gemakkelijke verteltrant haar avonturen in de wedstrijden en haar ontwikkelingen daar rond om heen mij er wel bij te houden. Het boek gaat over lopen zoals lopen bedoeld is. Vaak finish je met lopen waar je begonnen bent, toch maakt die omweg dat je straks tevreden ben, tevredener dan wanneer je al die tijd op je plek was gebleven, hardlopen is meer dan een optelsom van tijd, afstand en spiermassa.

Jolanda Linschooten

Eenzame uren

Karakter Uitgevers BV

ISBN 978-90-452-0124-5

Website Jolanda Linschooten: http://outdoorfoto.nl/

Deze boekrecensie is op 15 juni gepubliceerd op Prorun.nl