“City-Pier-City-loop vierde haar eerste lustrum met duizenden pedofielen” kopte De Atletiekwereld boven het artikel van de CPC van 1979. Een kop die je tegenwoordig niet meer zo snel boven een artikel over een hardloopwedstrijd verwacht! Tijdens de vijfde CPC hadden de Nederlanders weinig in te brengen. De Noren en de Duitsers waren met een sterke equipe in Den Haag neergestreken. De Noren logeerden in de plaatselijke jeugdherberg Ockeburg en knoopten er onder leiding van hun coach Stener Speilberg een trainingsstage aan vast. Het was Øyvind Dahl die de wedstrijd domineerde. De Noor had een goede reputatie als tien kilometer loper. De Viking had een tijd van 28.30 achter zijn naam staan.
Met een doorkomst van 14.15 op de eerste vijf kilometer was een deel van de verwachte tegenstanders al geklopt. De Engelsen met atleten als Jef Norman, Dave Cannon en Colin Taylor in de gelederen waren gezien, de tamelijk zwakke Nederlandse delegatie met Ad Buys, Henk Kalf en Theo Verbeek speelden geen rol van betekenis en de Duitsers hadden alleen Schirmer en Dörrenbächer in de voorhoede. Dahl had steun van zijn landgenoten Simonson en Svein Arne Pedersen. De winnaar van de vorige CPC, Wolf Dieter Poschmann en de winnaar van de befaamde Sneker Marathon van 1978, Jan Fjaerestad konden eveneens niet meekomen.
In de laatste fase ging de strijd tussen de Noren Simonson en Dahl tegen het Duitse duo. Het twintig kilometerpunt werd net boven het uur gepasseerd toen de finale sprint werd ingezet. Dahl finishte op het Voorhout in 1.03.07, dertien seconden voor Schirmer en Simonson. Dörrenbächer had achttien tellen aan zijn broek. De Noren wonnen ook het landenklassement. De beste Nederlander was Ad Buys, die met zijn prestatie de kwaliteiten van zijn Phoenix-trainer Verheul benadrukte.
Dahl wist de CPC trouwens drie maal te winnen. In 1980 won hij met een tijd van 1.02.46. Voor het eerst zien we dan ook een dame op de uitslagenlijst. Marja Wokke was de snelste met 1.13.59.
De derde overwinning kreeg Øyvind Dahl deels in de schoot geworpen. De organisatie was dat jaar niet geweldig. De koploper, John Graham werd in het begin enkele keren bijna de verkeerde kant opgestuurd. Wakker waren de Haagse parcourswachten nog niet. In de duinen ging het dan echt mis. Een jurylid stond te zwaaien naar Graham, enthousiast over de aanmoedigingen in het Haags van de goede man liep de Engelsman door. Niet begrijpende dat de aanmoediging een aanwijzing as voor het naderende keerpunt. Tot ieders verbazing kwam dan ook het achtervolgende groepje als eerste terug van het rondje door de duinen. Dahl werd eerste, 1.04.18 klokte de Noor tijdens zijn derde overwinning. Marja Wokke zat tijdens deze editie thuis met een griepje. De overwinning ging dan ook in deze tweede editie waarbij de dames meeliepen naar Ine Bakker-Valentin van Olympus’70.
Maar foutjes maken kon de Atletiekwereld ook. De kop boven het verhaal ging deze keer niet over pedofielen maar men had zich wel verrekend in het aantal edities. Na zes voorgaande CPC-lopen stond er als kop boven het verhaal: “record aantal deelnemers in 8e internationale city-pier-city-loop”. Om een jaar later, in 1982, te openen met: “hugh jones wint 8e internationale cpc-loop overtuigend met nieuw record”. De Brit liep 1.01.06, precies een minuut voor nummer twee, Cor Lambregts. Bij de dames staat dat jaar Anne van Stiphout op de hoogste trede van het erepodium van de dames.
Dit verhaal schreef ik op 5 maart 2009 voor de website Losse Veter