Je suis un VentouxMan. Zou het goed Frans zijn? De Franse lerares en ik hadden geen match. Het werd nooit wat met die taal. Maar ik mag mij sinds vanmiddag een Ventouxman noemen, als finisher op de triathlon met deze naam.
Het begon vanmorgen vroeg, in het Lac de Lapalud, een meertje nabij de kerncentrale Tricastin. Of het water daarom zo helder was heb ik niet durven vragen. Wel moest je voor alle zekerheid een mondkapje op, tot een minuut voor de start.
Op zich ging het zwemmen wel lekker maar de tijd was ronduit slecht. 41 minuten over twee kilometer is minstens 5 minuten te langzaam. Coronaroosters van zwembaden, drukke maanden op het werk en een armblessure had mijn niveau doen dalen tot ver onder de maat. Het wisselen ging ook niet vlot, je armwarmers en een fietsshirt over je natte trisuit aantrekken is lastig. Wel noodzakelijk want de opgegeven temperaturen waren te laag om zomaar in een mouwloos pakje op stap te gaan.
De eerste 60 km had ik gisteren al met de auto verkend en wist daardoor de lastige punten gemakkelijk te nemen. Daarbij stonden er vrijwilligers bij de gevaarlijke punten het verkeer tegen te houden. Na min of meer 40 km aan vlakke kilometers begon de warming up voor de Mont Ventoux met de klim van de Col de Champ Paga vanuit La Fare en wat kilometers later de Col de la Madeleine richting Bédoin. Die Col de Champ Paga is wel een listig kuitenbijtertje, de Col de la Madeleine (niet te verwarren met de grote col in de Alpen) is een stuk simpeler. Na Bédoin begon het avontuur van deze race. De beklimming van de Mont Ventoux. Dik 20 km met stijgingspercentages grotendeels 8 tot 10% maakt het een hele tour om boven te komen. En daarbij was het bewolkt, winderig en bovenal koud boven. Na twee uur harken was ik er, de karakteristieke toren op de top van De Kale Berg niet gezien, zo mistig was het. Gauw mijn armwarmers weer aangedaan en afgedaald naar het skistation Mont Serein waar het looponderdeel was.
Het lopen was een echte trail. Op 20 km 500 hoogtemeters is niet spectaculair maar met de hiervoor beschreven fietstocht in de benen telde het wel door. Ik merkte al snel dat ik mijn ademhaling tijdens de klimmetjes niet onder controle had. De hoogte? Wie zal het zeggen. Het was een parcours vol keien, wat graspaden en een kleine kilometer langs het parc fermee naar de volgende ronde of finish. Weinig vlak, gelukkig. Al met al had ik er toch ruim 2 uur voor nodig. Na 7 uur en 41 mocht ik mij een Ventouxman noemen. Ik werd opgevangen door mijn vrouw, die deze gekkigheid eigenlijk maar niets vindt maar toch vandaag mij maar weer in alle vroegte afleverde bij het zwemparcours en in de kou op een kale berg mij stond op te wachten.
En de complimenten voor de organisatie. Prima geregeld, veilig gefietst en met liefde voor de atleet georganiseerd.
Voor de statistieken: de tussenstanden en ranking in het klassement:
Aantal deelnemers: 339 gestart waarvan 32 in mijn categorie V3M (50-55 jaar)
Zwemmen: 41.55 – 11e V3M, 135 overall
Transitie 1: 5.01 – 11e V3M – 155 overall
Fietsen tot Bédoin: 2.25.58 – 14e V3M – 192 overall
Fietsen klim Mont Ventoux: 2.03.14 – 10e V3M – 157 overall
Fietsen afdaling Mont Ventoux: – T2 15.35 – 11e V3M – 160 overall
Transitie 2: 04.37 11e V3M – 159 overall
Lopen – Finish: 2.04.54 9e V3M – 151 overall
Eindtijd 7.41.11
